Appartementsgebouwen in groenstrookjes neerzetten is in onze gemeente een doctrine. Hier in Almere is het zowel mode, rage als ideologie. In die groenstrookjes moèten appartementsgebouwen. Net als een virus, kan het jaren sluimeren maar de plannen blijven opduiken. Met bijna religieuze trekjes. Geloof, diepe overtuiging van het eigen gelijk het juiste te doen, in ieders belang, sociaal. Niet omdat het controleerbare feiten en logisch sluitende redeneringen bevat, maar omdat het aanspreekt en op een emotioneel niveau overtuigt. Het gemeentebestuur wil graag dat het waar is en dat wonen zonder, beter is dan wonen met de oorspronkelijke groenstrookjes.
Hoe diep dat zit merk je als je laat weten tegen te zijn. Participatie, argumenten, gevoeligheden, beroep op rede? Het glijdt eraf als water van een eend.
In alle gevallen zijn buurtbewoners fel tegen en in alle gevallen wordt daar door de gemeente niets van aangetrokken. Een uitspraak van de Raad van State, hoger kan niet, duurder overigens ook niet, geeft weer een nieuwe dimensie aan bouwen in het groen. "Als er sprake is van projecten met een bijzonder karakter" Bijzonder karakter is hier een groot tekort. Bijvoorbeeld aan starterswoningen. Bouwen maar, in de groenstrookjes en plantsoentjes moèten blokkendozen.
Mijn leermomentje ook. De woningbouwvereniging is uiteraard blij met de uitspraak van dit hoogste rechtscollege. Uiteraard. Uw gemeentebestuur zal zich wel houden aan haar afspraken over bouwen in de groenstrookjes, inclusief die van de Bouwmeesterbuurt. Die afspraken maakt ze immers met de projectontwikkelaar, de woningbouwvereniging en niet met de omwonenden.
