‘Meer stedelijkheid’ is een van de zes sociale ambities die het gemeentebestuur van Almere drie jaar geleden formuleerde. In het boek Adolescent Almere wordt ook gesproken over een aantal thema’s, die richting gevend zijn voor de ambities van Almere, zoals blijkt uit de volgende alinea: “Ook uit andere doelstellingen, zoals ‘meer jongeren in het straatbeeld’ en ‘kleur in de stad’ spreekt de wens tot stedelijkheid. Natuurlijk zit geen enkel stadsbestuur te springen om problemen, maar het verlangen naar meer stedelijkheid komt zelfs naar voren in de ambitie om ‘onvermijdelijke stadsproblemen’ voortvarend aan te pakken. “Zonder problemen geen stad.” Het gemeentebestuur realiseerde zich dat een deel, misschien wel een flink deel van de bevolking niet naar Almere is gekomen vanwege haar stedelijke karakter. Zij zocht juist het probleemloze ideaal van het suburbane wonen. De ambivalente formulering in het Stadsmanifest Toekomst Almere brengt dat tot uitdrukking”.
Het is ambitie, doelstelling, wens en verlangen naar stedelijkheid. En daar komen problemen van. Maar dat verlangen is zo groot dat er zelfs de ambitie is die problemen voortvarend aan te pakken.
Het moet niet gekker worden, wat een verdriet. Je creëert problemen en je ambieert de aanpak daarvan. Zou je ze niet gewoon aanpakken die problemen?
Gek dat mensen juist de probleemloze ideale, suburbane woonomgeving zoeken. Dat ze daarvoor naar Almere gekomen zijn. En wat doe je dan? Dichtmetselen, bewust problemen creëren. Wij boffen toch maar met zo'n gemeentebestuur. En Gert, die komt niet verder dan "ambivalente formulering". Hij zegt dus niet dat het tegenstrijdig is.
“De wens om een echte stad te zijn lijkt zich dus te richten op de verdere groei...”
Dus alleen met groei ben je een echte stad? De onzin in deze redenering, dit wensdenken, stuitend gewoon.
Nou ja, het “lijkt” erop. Papiertijgeren in de bouwkunst.
Ik wil het spanningsveld tussen de verdere groei van Almere en de bestaande stad illustreren aan de hand van het voorbeeld van Els uit De Wierden, in Almere Haven. Els woont in de Leemwierde. Zij is een van de bewoners die zich erg verbonden voelt met hun wijk. Vooral de ligging aan de dijk heeft Els, in de vele jaren dat ze in De Wierden woont, altijd erg aantrekkelijk gevonden. Zij bewoont een kleine eengezinswoning en maakt zich grote zorgen over hoe haar omgeving de afgelopen jaren achteruit gegaan is. Er zijn nieuwe bewoners gekomen en een vrij grote groep heeft steeds meer te maken gekregen met sociale achterstand en armoede. De neerwaartse spiraal blijkt onder meer uit het gebrek aan betrokkenheid van de bewoners met hun wijk. Ook de toenemende onderlinge spanningen en de verwaarlozing van de openbare ruimte dragen bij aan de problemen in de wijk. De wijk De Wierden is dus in zekere zin illustratief voor de toenemende problemen in een aantal woonwijken in de bestaande stad.En dit is de mantra, bedoeld voor continue recitatie:
Waren erg tevreden, nieuwe bewoners, meer armoede, sociale achterstand, niet betrokken, verwaarlozing openbare ruimte, verpaupering, toename spanningen, problemen, dus…bouwen.
Dat mantra blijven we herhalen, al jaren lang, schaalsprong of niet.
De bestaande stad doet mee, “inbreiding” in plantsoenen en groenstrookjes. Bijvoorbeeld twee 7 verdiepingen hoge flats in een piepklein stukje groen langs de Lage Vaart pletteren in een wijkje waar het hoogste bouwwerk 4 verdiepingen telt en dat rechtvaardigen met, daar gaat ie weer:waren erg tevreden, nieuwe bewoners, meer armoede, sociale achterstand, niet betrokken, verwaarlozing openbare ruimte, verpaupering, toename spanningen, problemen, dus…bouwen. Continu reciteren, net Hare Krisna.
Lees ook het voorwoord "Breugem staat voor een stedenbouw die parallel aan de grotere ontwikkelingen acupunctuur bedrijft in het al bestaande lichaam van de groeistad." Ha Ha acupunctuur, hoe pedant wil je het hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten